Na de verbouwing heb ik 'ruimte' en 'eigen werkplek'. Het leven is niet zo moeilijk, dat blijkt maar weer. Ok, er stond ook 'mooie inbouwspotjes' op. Dus die kwamen er gelukkig ook. Daar kan ik ontzettend gelukkig van worden; de trap oplopen en dan mijn inbouw spotjes aandoen en de gehele ruimte prachtig verlicht zien worden. Je kan het nog zo mooi inrichten, als de verlichting niet klopt, slaat het nergens op.
Ook wat ruimte betreft, mag de vlag uit. Ik kan mijn yogamat uitrollen, zonder dat ik mijn bureau of bed hoef te verschuiven. Liggend op mijn mat, kan ik alles doen, zonder ook maar iets binnen een meter omver te stoten. Best fijn, als je voorheen bijna met je hoofd onder het bed moest liggen om een redelijke plank uit te voeren.
En dan mijn 'eigen werkplek'. Daar ben ik misschien nog wel het meest blij mee. Een eigen bureau, met mijn eigen spullen. Die ik er gewoon op kan laten liggen, zonder ze kwijt te raken (als vrouw in huis met 4 mannen in 1 huis weet ik inmiddels, manen 'vergeten' geleende spullen terug te leggen). Maar ook een eigen werkplek, waar niet meer de rommel van eerder genoemde 4 mannen rondslingert. Want ook dat weet ik inmiddels uit ervaring; mannen vergeten ook hun eigen spullen terug te leggen.
Een eigen werkplek, met een langgewenste inspiratiemuur erachter. Was mijn lief echt heel blij mee, een gat boren in de nieuwe muur voor een prikbord moet dat nou? Toch maar even gewacht tot hij even de deur uit was. Mooie foto's, grafische details, teksten, alles wat ik inspirerend vind, gaat aan de muur. Klaar om aan de slag te gaan dus.
Nu alleen nog de wifi optimaal daarboven. Dan hoef ik mijn blogs tenminste niet meer beneden in de woonkamer te schrijven, tussen rondslingerende spullen van de 4 bovengenoemden, maar gewoon op mijn 'eigen werkplek'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten