Na het weekend gaat de temperatuur omhoog en gaan we richting de 10 graden. Bij zo'n nieuwsbericht krijg ik altijd de voorjaarskriebels. Raar natuurlijk, want het is nog steeds januari en we moeten nog even, maar toch. Ik weet ook wel dat het pas voorjaar is als de magnolia in onze voortuin uit de knoppen komt en zoals ze er nu bij staat, lijkt ze nog niet echt aanstalten te maken. Maar als ik in de bloemenwinkels de bloesemtakken al zie staan en daarnaast bossen wilgen katjes (Salix), dan is het al bijna Pasen wat mij betreft.
Wilgen katjes maken me sowieso blij, want ook al ben ik allang geen klein meisje meer (oh I wish!) ik kan het nooit laten om even aan die kleine zilvergrijze bolletjes te voelen hoe zacht ze zijn. En het grappige is, vandaag deed onze jongste precies hetzelfde toen ik met een bos wilgen katjes thuis kwam. En ook hij kan niet wachten tot het voorjaar wordt, maar om een andere reden dan de mijne; zijn voetbal is voor morgen afgelast door de vorst. Daar werd hij niet vrolijker van, ik wel. Om 7:45 uur in het donker verzamelen voor een potje voetbal, is niet echt mijn favoriete bezigheid. Was het maar vast voorjaar, dat is voor iedereen beter. Echt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten